خنک کننده و ذخیره سازی بهینه برای ماهی زنده

یکی از چالش های کار با ماهی و غذاهای دریایی، نیاز به جلوگیری از فاسد شدن صید روزانه قبل از رسیدن به مقصد است. زمانی که ماهی بمیرد، به سرعت فاسد می شود و کیفیت، طعم و ارزش غذایی آن کاهش می یابد. نگهداری یخ روشی محبوب برای تازه نگه داشتن ماهی در راه رفتن به بازار یا سفره است. با این حال، این تنها راه برای حفظ کیفیت نیست. با تجهیزات مناسب می توان ماهی ها را در طول سفر زنده نگه داشت و در شرایط عالی برای حداکثر طراوت و طعم به مقصد رسید. بسیاری از فروشندگان مخازن را در محل نگهداری می کنند تا ماهی را بتوان زنده نگه داشت و تا زمانی که خریدار اقدام به خرید کند، در معرض نمایش قرار گیرد. به این ترتیب مصرف‌کنندگان می‌توانند از ماهی‌هایی لذت ببرند که در نیمه راه در سراسر جهان صید شده اما کمتر از چند ساعت است که مرده‌اند.
  
حمل و نقل زنده همچنین اجازه می دهد تا گونه های گرمسیری به سراسر جهان ارسال شود. به ویژه مهم است که این گونه های ظریف با بیشترین دقت حمل و نقل شوند تا اطمینان حاصل شود که آنها در سلامت کامل به مقصد خود می رسند.

ماهی باید سالم باشد

ماهی باید سالم و کامل باشد. برای موفقیت‌آمیزترین حمل‌ونقل، ماهی‌های قوی باید در آب تمیز و تازه نگهداری شوند، جایی که بتوان دما و سطح اکسیژن را کنترل کرد و آب را به طور مداوم فیلتر کرد. ماهی‌های بیمار یا آسیب‌دیده باید برداشته شوند تا از آلودگی بقیه صید جلوگیری شود.
ماهی ها باید با نرخ متابولیک کاهش یافته حمل شوند
ماهی ها باید گرسنه نگه داشته شوند تا سرعت متابولیسم آنها کاهش یابد و اکسیژن حفظ شود. ماهی هایی با سیستم گوارش کامل حمل و نقل خوبی ندارند. ماهی هایی که اخیراً تغذیه شده اند به اکسیژن بیشتری نیاز دارند، نسبت به استرس حساس تر هستند و می توانند آب خود را با فضولات آلوده کنند. ماهی‌های گرسنه‌شده را می‌توان دو برابر ماهی‌هایی که اینطور نیستند حمل کرد. ماهی باید حداقل یک روز بدون غذا بماند تا دستگاه گوارش پاک شود. یک اخطار برای این توصیه وجود دارد. ماهی در مرحله لاروی در فواصل زمانی بیشتر به غذا نیاز دارد. گونه های گیاهخوار نباید بیش از 20 ساعت بدون غذا بمانند، در حالی که برخی از گونه های آکواریومی ممکن است در کمتر از 12 ساعت نیاز به تغذیه داشته باشند.
ماهی را باید سرد نگه داشت
ماهی را باید در آب سرد نگهداری کرد. دمای پایین آب متابولیسم ماهی را کند می کند و سطح pH نسبتاً بالایی را حفظ می کند. ماهی ها در دماهای بالاتر بسیار فعال تر هستند و به سرعت اکسیژن مصرف می کنند. آنها همچنین با سرعت بیشتری متابولیزه می شوند و مواد زائد بیشتری تولید می کنند. این عوامل باعث کاهش در دسترس بودن اکسیژن در آب و کاهش زمان و مسافتی می شود که یک ماهی می تواند در حال حمل و نقل را تحمل کند.
ماهی ها نباید سیستمشان شوکه شود
آب باید به تدریج خنک شود تا از شوک به سیستم حیوانات جلوگیری شود، به ویژه در ماه های تابستان که آنها به دمای گرمتر عادت دارند. ماهی‌های سردآبی باید در تابستان در دمای 6 تا 8 درجه سانتی‌گراد و در بهار و پاییز در دمای 3 تا 5 درجه سانتی‌گراد حمل شوند، در حالی که گونه‌های گرم‌آبی باید در دمای 12-10 درجه سانتی‌گراد در تابستان و 5 تا 6 درجه سانتی‌گراد نگهداری شوند. C در بهار و پاییز. در زمستان هر دو گونه باید در دمای 1-2 درجه سانتیگراد نگهداری شوند. ماهی ها بسته به تنوع نیازهای متفاوتی دارند.

گونه های مختلف نیازهای متفاوتی دارند

ماهی های مختلف به تراکم های متفاوتی نیاز دارند. برای حمل و نقل کوتاه تر که فقط یک تا دو ساعت طول می کشد با آب در دمای مطلوب، گونه های بزرگ می توانند نسبت ماهی به آب 1:1 تا 1:3 را تحمل کنند، اما گونه های کوچکتر به آب بسیار بیشتری نیاز دارند. برخی فقط در نسبت ماهی به آب به اندازه 1:200 رشد می کنند. ماهی های کوچکتر به اکسیژن و فضای بیشتری برای هر فرد نیاز دارند. هرچه این سفر طولانی تر باشد، آب بیشتری برای هر ماهی مورد نیاز است. دمای بالاتر آب همچنین حجم کل ماهی‌هایی را که می‌توان در یک سفر حمل کرد، کاهش می‌دهد. برای حمل و نقل بیشتر ماهی، باید دما را پایین نگه داشت.

ماهی به عنوان یک کالای غذایی بسیار فاسد شدنی است. با این حال، مخازن حمل و نقل مدرن مجهز به سیستم های خنک کننده صنعتی  هستند